ASCII
Si çdo kodim tjetër kompjuterik që përdoret për paraqitjen e karakterëve, ASCII krijon një lidhshmëri në mes të mostrave të bit-ave dhe simboleve të gjuhës së shkruar. Në këtë mënyrë i lejojnë pajisjeve digjitale të komunikojnë njëra me tjetrën dhe të procesojnë, ruajnë dhe të bartin informata që kanë të bëjnë me karaktera. Enkodimi ASCII apo edhe ASCII e zgjeruar, përdoret pothuajse nga të gjithë kompjuterët, e posaçërisht nga kompjuterët personal. Emri MIME i preferuar për këtë enkodim është “US-ASCII”.
ASCII është kod 7-bitësh, që do të thotë se përdoren 7 bita (në një fushë prej 0 deri në 127 në sistemin decimal) për të paraqitur karakterin. Në kohën kur ASCII u paraqit, shumë kompjuterë kishin të bënin me bajta apo grupe 8-bitëshe (oktete) si njësi më të vogla të informatës. Biti i tetë zakonisht është përdorur si bit për paritet për të bërë kontrollimin e gabimeve gjatë komunikimit apo funksioneve të ndryshme të pajisjeve. Te makinat të cilat nuk e kanë përdorur bitin e tetë për kontrollim të paritetit, zakonisht e kanë kthyer atë bit në zero, edhe pse disa sisteme sikurse PRIME, e kanë kthyer në një.